Spoorwegmuseum 1989

Grote verbouwing 1988-1989

Van augustus 1988 tot juni 1989 was het museum gesloten in verband met een grote verbouwing. In het gebouw zelf werd een tweede verdieping aangebracht, met in het midden daarvan een auditorium (bij de verbouwing in 2003/2005 is dat allemaal weer verdwenen). Het buitenterrein werd sterk uitgebreid. Onder andere kon daar nu een treintje rondrijden, bestaande uit twee rijtuigen en een sik.

Een uitgebreid artikel over deze verbouwing staat in Op de Rails 1988-6, geschreven door Frits van der Gragt. Een artikel over de heropening staat in Op de Rails 1989-7, geschreven door Erik Swierstra.

In 1989 was in het AMEV Huis in Utrecht een tentoonstelling te zien met objecten uit het Spoorwegmuseum.

Verder aandacht voor het huisje aan de Eikstraat waar wij tot eind 1989 hebben gewoond, met uitzicht op het achter­terrein van het museum.

Spoorwegmuseum, mei 1989. Het museum is ruim een jaar lang gesloten geweest voor een grote verbouwing. Het buitenterrein was wel toegankelijk, voor 1 gulden per persoon. Als lid van de Vereniging Vrienden van het Spoorwegmuseum mocht ik er zelfs gratis in. Dat deed ik regelmatig, zoals hier tijdens een zondagse wandeling met mijn drie dochters.

De eerste foto is met een telelens gemaakt vanuit ons huisje aan de Eikstraat. Dat huisje heeft jarenlang letterlijk onder de rook gestaan van het depot dat hier vroeger was. Onder de dakpannen zag het nog steeds zwart van het kolengruis! In de verte restauratierijtuig 4249 van de Compagnie Internationale des Wagons-Lits (CIWL).

Spoorwegmuseum, 7 juni 1989. Een dag na de officiële heropening konden leden van de Vereniging Vrienden van het Spoorwegmuseum een kijkje nemen. Met treinstel 1741 werden we vervoerd vanaf Utrecht CS naar het museum. Daarna kregen we onder andere een rondrit in een blauw Oostenrijks rijtuigje, getrokken door een oersik. Dat rijtuigje heeft later een betimmering aan de buitenkant gekregen, terwijl de sik is omgebouwd op elektrische aandrijving. Dit laatste om geluidshinder voor de omwonenden tegen te gaan. Die waren bang dat ze een pretpark in hun achtertuin zouden krijgen.

Utrecht, 23 juli 1989. Tijdens het jubileum pendelde de Blokkendoostrein tussen Utrecht CS en het Spoorwegmuseum, Rechts op deze foto's NMBS-stoomloc 12.004 met de Sinjoren-express naar Antwerpen. Ook te zien is een agent van de spoorwegpolitie die bezwaar komt maken tegen de door de fotograaf ingenomen positie.

Utrecht, 25 juni 1989. Loc 1125 (met de nummerplaten van loc 1122) tijdens het jubileum NS 150. De loc is turquoise geschilderd, net als het rijtuig RD 7659. In deze kleur reden in de jaren vijftig sneltreinen rond. Naar verluidt is deze kleur uitgekozen door de vrouw van NS-directeur Den Hollander. Deze kleur was nogal besmettelijk, en verschoot bovendien zodanig dat er al snel sprake was van verschillende tinten turquoise. Later werd gekozen voor Berlijns blauw, waarin onder andere loc 1010 is geschilderd.

Utrecht, 2 augustus 1989. Motorrijtuig Jules, daarachter de museumblokkendoos.

AMEV Huis, Utrecht, 1989. De Utrechtse verzekeraar AMEV was sponsor van de verbouwing van het Spoorwegmuseum in 1988/89. Als tegenprestatie was in het hoofdkantoor enige tijd een expositie te zien met objecten uit het museum. De AMEV is later opgegaan in Fortis. Na de ondergang van Fortis is het ASR geworden; het hoofdkantoor zit nog steeds in hetzelfde pand op de Rijnsweerd in Utrecht. De foto's zijn gemaakt door de toenmalige huisfotograaf van AMEV, Jos van den Tempel. Jos en ik zijn na de val van Fortis allebei bij ABN AMRO terecht gekomen.

Eikstraat 19

Van september 1982 tot eind 1989 woonden wij in een klein huisje in de wijk Oudwijk in Utrecht. Daar zijn onze drie kinderen geboren. Dat werd een beetje krap, vandaar dat we toen zijn verhuisd naar een grotere woning in Bilthoven. Vanuit Eikstraat 19 keken we uit op het terrein van het Spoorwegmuseum.

Ik ben een treinenliefhebber, dus ik vond het wel leuk om uitzicht te hebben op het Spoorwegmuseum. Tot 1989 was het er erg rustig. Het terrein waar nu publiek rondloopt en treintjes rondrijden stond vol met loodsen. Ooit is er zo'n loods afgebrand, daar hadden we toen een mooi uitzicht op.

Vroeger was er een locomotievendepot en dat zal nogal wat lawaai (ook 's nachts) en rook hebben gegeven. Onder de dakpannen van de huizen zat nog steeds roet. Het waren echte arbeidershuisjes. Er woonden vroeger vaak grote gezinnen in, met zijn allen slapend op de bovenverdieping. Oorspronkelijk zal er een zeer steile trap in, heb ik nog wel eens bij de overburen gezien.

Veel huizen in de Eikstraat en andere straten waren eigendom van een huisjesmelker, maar steeds meer huizen werden gekocht door voornamelijk jonge mensen. Naast ons woonde een oude man die ongelooflijk veel aan zijn huisje had verbouwd; hij heeft zelfs ooit een douche gehad onder de woonkamer! Die is later weer verdwenen, maar op een of andere manier zaten er wel grote gaten in de muur onder de vloer, tussen ons huis en het zijne, zodat we nogal wat geluidsoverlast hadden van de buren. Die gaten heb ik volgespoten met purschuim en toen was het probleem opgelost.

Er is ooit sprake van geweest dat de Eikstraat en de straten erachter zouden worden vervangen door nieuwbouw, maar later is besloten tot een renovatieproject. Wij hebben zelf veel aan het huisje opgeknapt, zoals de vloer in de huiskamer vervangen, een zolder gemaakt, kamers gemaakt boven, gaskachels aangelegd, keuken vernieuwd, elektriciteit vernieuwd, schuurtje in de tuin gebouwd, dakkapel aan de straatkant laten aanleggen. Toen we klaar waren met verbouwen zijn we verhuisd.

We hebben er met veel plezier gewoond, maar met drie kinderen werd het in 1989 toch wel een beetje krap. Het was een leuke buurt. We hadden met veel bewoners contact en er zijn ook wel eens straatfeesten georganiseerd.

Eikstraat 19, omstreeks 1988 geschilderd
door mijn schoonvader Co Helmus.

In 1987 kocht ik voor Karin een tweedehands Märklinset. Bijna drie jaar, dus ze was er wel aan toe. Ze heeft er inderdaad weleens mee gespeeld, zoals op 2 april 1987 in ons huisje aan de Eikstraat in Utrecht, maar het treinenvirus is niet overgeslagen. De trein staat nu dus in mijn museum.

vorige       start       omhoog